سرویس سیاست مشرق - فائزه هاشمی فرزند هاشمی و عضو حزب کارگزاران سازندگی مصاحبه ای را با روزنامه ایران انجام داد که بخش هایی از آن در زیر می آید:
خانم هاشمی یکی از مباحث امروز، مطالبه گری زنان از کابینه است، چقدر این مطالبه گری را بحق میدانید؟
مطالبه گری و مطالباتی که زنان دارند، خیلی جدی و گسترده است و من آن را کاملاً بحق میدانم و معتقدم از حقوق ضایع شده و از دست رفته زنان است؛ متأسفانه وجود یکسری سقفها و دیوارهای شیشهای مانع شایستهسالاری میشود. این ظلم به خانمهاست که این موضوع را جنسیتی نگاه میکنند. زن و مرد مثل هم هستند؛ در آفرینش با هم خلق شدند و خدا هم بارها در آیات قرآن اشاره کرده که ما زن و مرد را در کنار هم خلق کردیم. قرآن سورهای دارد که از «بلقیس» بهعنوان یک پادشاه زن تعریف میکند. یعنی زن میتواند بالاترین رتبه را در اداره مملکت داشته باشد؛ با این حساب چطور یک زن نمیتواند در جایگاه وزیر باشد؟ البته شایعات مختلفی میشنویم؛ اما انتظار از آقای روحانی این است که به این مسأله توجه کند. بعد از ریاست جمهوری هم صحبت آقای روحانی درباره زنان و جوانان به نظرم در این راستا بود که وزیر زن خواهیم داشت و در رابطه با جوانان و حضورشان در مدیریت کشور تصمیمات درستی گرفته میشود. ما انتظار داریم این روند ادامه یابد.
آیا جلسه و پیگیری جدی برای این مطالبه از سوی جامعه زنان شده است؟
بله، قسمتهایی که خودم مطلع هستم و در آن حضور داشتم یا مطلع شدم که خانمها این مسأله را دنبال کردند و افراد و گزینههایی معرفی شدند.
آنچه با طرح این مطالبه این روزها بسیار میشنویم این است که زنان باتجربه در سطح وزیر نداریم. این انتقاد را وارد میدانید؟
اینکه گفته میشود ما خانم در حد وزیر نداریم، خیلی حرف قابل قبول و موجهی نیست. اگر کابینه اول آقای روحانی را مورد ارزیابی قرار دهیم، چند وزیر خیلی موفق و خوب بودند و برخی وزیران هم در حد انتظار ظاهر نشدند.
چطور وقتی به خانمها میرسیم اینقدر مته به خشخاش میگذاریم و حتماً باید بدانیم صددرصد موفق میشوند. خانمها مسئولیتی را قبول نمیکنند و عمدتاً وقتی میپذیرند، خوب کار میکنند. چون میدانند اگر خطا کنند یا موفق نباشند، جنبش زنان در این زمینه آسیب میبیند. این به نظرم از مطالبات جدی ماست و خواهشمان از آقای روحانی این است که بیتوجه از این مسأله نگذرند. شنیدیم ممکن است موانعی وجود داشته باشد که دست ایشان هم بسته باشد؛ اما میتوانند برای آن جایگزین پیدا کنند و در جای دیگری جبران کنند. نسبت به این قضیه بیتفاوت نشوند، چون مانع وجود دارد. غیر از وزارت، معاونان رئیس جمهوری، معاون وزرا، استانداران، سفرا و رؤسای دانشگاه را به تعداد بیشتری از زنان انتخاب کنند.
غیر از ضرورت حضور زنان چه الزامات دیگری باید در کابینه مورد توجه قرار گیرد؟
من نمیدانم این حرف آقای عارف اصلاح شد، تکذیب شد یا چه شد اما من با حرف آقای عارف خیلی موافق هستم، آقای آشنا اسم آن را «سهم خواهی» گذاشت؛ بله «سهم خواهی» چه اشکالی دارد؟
اشکالی ندارد؟
بالاخره وقتی احزاب با هم فعالیتی را انجام میدهند و انتخابات را برنده میشوند، بعد هم باید برای تقسیم سمتها و کرسیها با هم گفتوگو کنند و در منافع نیز شریک باشند. ضرورت یک کار جمعی موفق و قاعده کار همین است. حزب برای کسب قدرت به وجود میآید. اینکه سهم خواهی چیز بدی است از همان ادبیاتی است که ما به نادرستی تابو کردیم و بهعنوان یک کلمه مذموم به کار میبریم. سهم خواهی کاملاً درست است و ما باید بدون تعارف و رودربایستی و بدون خجالت دنبال سهممان باشیم. هر کسی در انتخابات زحمت کشیده است، الان باید در قدرت هم سهم داشته باشد و من معتقدم آقای روحانی باید این کار را انجام دهد. بالاخره آقای روحانی پشتوانهای داشته که بخشی از آن حزب خود، بخشهای دیگر از اصلاحطلبان، زنان، جوانان، اقلیتها و گروههای مختلف و... بودند. من رئیس جمهوری که با آن تلاش جمعی به قدرت میرسم باید حواسم به همه آنها باشد و هر کسی را در جای خود قرار دهم. سهم خواهی بد نیست و باید این اتفاق بیفتد. مگر ما الان در بخش زنان دنبال سهم نیستیم؛ این هم همان است و آقای عارف حرف کاملاً درستی را بیان کرده است.
بعد از انتخابات شاهد هجمهها و حملات زیادی علیه دولت و شخص رئیس جمهوری با بسیج امکانات مختلف بودیم، تعامل احزاب و گروههای اعتدالگرا و اصلاحطلب چقدر میتواند این تخریبهای سازمان یافته را خنثی کند؟
خیلی لازم است؛ همراهی و تعامل اعتدالیون و اصلاحطلبان از سال ۹۲ تاکنون موفقیت در انتخابات را به همراه داشته است. به همین دلیل باز هم این همت، وحدت و همراهی کمک میکند تا این مسیر به نحو بهتری تداوم یابد. طبیعتاً هر جا این افراد همدیگر را تنها بگذارند یا در مقابل هم قرار بگیرند، آن مسیر خوبی که آغاز شده و تاکنون ادامه یافته، آسیب میبیند. حتماً باید به همان نسبتی که در ستادها با هم بودند و کمک کردند و این اتفاق افتاد، پس از آن هم نباید آقای روحانی و آن مجموعه را تنها بگذارند. همانطور که آقای روحانی هم نباید تکروی کند و این وحدت باید ادامه یابد. فکر نکنیم گذشت، و آنچه میخواستیم بهدست آوردیم و حالا دیگر به هم نیاز نداریم، خیر؛ نیازمان ادامه دارد و تا آخر هم باید باشد.
چنین فضایی اکنون وجود دارد؟
متأسفانه همه گروهها اینگونه هستند، تا زمانی که رقیب و دشمن دارند اتحاد، همراهی و همکاری بهتر و موفقیت هم بیشتر است. به محض اینکه احساس میکنیم پیروز شدیم و نیاز به هم نداریم مقابل هم قرار میگیریم. الان این اتفاق افتاده و مثال آن شورای شهر است. خوشبختانه در فضای مجازی نیستم، اما متأسفانه آنچه میشنوم واقعاً به نظر من فاجعه است؛ الفاظی که برخی از اصلاحطلبان نثار هم میکنند، برای انتخاب شهردار، فهرست و... فاجعه است. این نشانه خوبی نیست. من بلافاصله بعد از انتخابات گفتم بستن فهرست اصلاحات در شورای شهر مناسب نبود؛ اما الان باید آن را آسیبشناسی کنیم و جلو آن اتفاقی را که ممکن است بیفتد بگیریم که این اختلافات، تفرقه و کارشکنیهایی که انجام میشود، گسترش پیدا نکند. من الان یک فضای مشابه بعد از دوم خرداد را میبینم. الان احساس میکنم همان فضا در حال تکرار است و بخش کوچکی از جریان اصلاحطلبی به نظر میآید میخواهند آن حرکتها را شروع کنند که هشیاری مجموعه اصلاحطلبان میتواند آن را تدبیر کند و به مسیر درست هدایت شود.